Γενικώς μα τον όρο “ανανεώσιμες πηγές ενέργειας” εννοούμε την μετατροπή των ανεξάντλητων φυσικών πόρων, (όπως αέρας – αιολική ενέργεια, ηλιακό φως – ηλιακή ενέργεια, ροή ποταμών – κινητική ενέργεια), σε εκμεταλλεύσιμη ενέργεια και κατά βάση ηλεκτρική.
Συμμετέχοντας σε κατασκευές Υδροηλεκτρικών μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας θα ήθελα να επικεντρωθώ κυρίως στην χρησιμότητα των μονάδων αυτών για το περιβάλλον και την τοπική και εθνική οικονομία...
Πρόσφατα ξεκίνησε την λειτουργία της η Μονάδα Μικρού Υδροηλεκτρικού (ΜΥ/Δ) στον Αξιό ποταμό, δίπλα στο φράγμα της γειτονικής μας Ελεούσας, του Δήμου Χαλκηδόνας. Το εργοστάσιο αυτό, με μέγιστη ισχύς τα 6,6 MW και με μια θεωρητική απόδοση τα 75%, (μιας και τους καλοκαιρινούς μήνες Ιούλιο και Αύγουστο το νερό του ποταμού Αξιού διατίθεται για τις ανάγκες άρδευσης του κάμπου της Θεσσαλονίκης), το εργοστάσιο μπορεί να ικανοποιήσει τις ενεργειακές ανάγκες σε ηλεκτρική ενέργεια δύο (2) μεγάλων καποδιστριακών Δήμων σαν αυτό του Δήμου Αγίου Αθανασίου, ή μιας επαρχιακής πόλης σαν την Βέροια ή την Έδεσσα. Η λειτουργία του επίσης έχει να κάνει με το κλείσιμο μιας Τεράστιας τσιμινιέρας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από τον καταστροφικό για το περιβάλλον λιγνίτη. Αν συνυπολογίσουμε και τις 4-5 θέσεις εργασίας καθώς και τα οφέλη που έχει ο Δήμος (θεσμοθετημένο 3% των εσόδων) για την λειτουργία μιας τέτοιας μονάδας, θεωρώ πως πρέπει άμεσα να γίνουν ενέργειες προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ΜΥ/Δ μονάδας στο φράγμα του Αξιού στην Γέφυρα. Η ποσότητα νερού που διέρχεται από το φράγμα της Γέφυρας είναι είναι κατά κάτι λιγότερη από αυτή της Ελεούσας, όμως καθιστά επίσης προσοδοφόρα μια τέτοια επένδυση. Το ύψος μιας τέτοιας επένδυσης είναι της τάξης των 15.000.000 €, ποσό ιδιαιτέρως δύσκολο να επενδυθεί από Δήμο (Δημοτική επιχείρηση), αλλά ίσως με κατάλληλη οικονομοτεχνική μελέτη και δανεισμό καταφέρει μια Δημοτική επιχείρηση την πραγματοποίηση ενός τέτοιου μεγάλου έργου, μιας και η επένδυση σύμφωνα με μελέτες αποσβένει σε 5-7 χρόνια !!!.
Υπάρχει όμως και η λύση της παραχώρησης κατασκευής και λειτουργίας από μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες που διαθέτουν κεφάλαια και τεχνογνωσία, όπως η ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή που κατασκεύασε το ΜΥ/Δ της Ελεούσας. Ο Δήμος Χαλκηδόνας πρακτικά εισπράττει 8.000€ – 15.000€ ανά μήνα από το αναλογούν 3% για τους Δήμους. (Δεν είναι και λίγα !!!). 
Η ιδέα της δημιουργίας ΜΥ/Δ μονάδας στο φράγμα της Γέφυρας εδώ και πολλές δεκαετίες, καθώς και μελέτες του Πολυτεχνείου που μουχλιάζουν στα ντουλάπια Τεχνικών Υπηρεσιών θα πρέπει να εξεταστούν καλλίτερα και να υλοποιηθούν, μιας και τώρα είναι εύκολη και ώριμη όσο ποτέ άλλοτε η ιδέα της κατασκευής μιας ΜΥ/Δ μονάδας. Η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) χορηγεί άδειες σε Δήμους και Ιδιώτες για την δημιουργία ΜΥ/Δ μονάδων στα ποτάμια μας. Από Αυστριακό τεχνικό έμαθα πως στο Περού, (που είναι οι καλλίτεροι πελάτες τους), και σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής, στις αρδευτικές διώρυγες κάθε 400-500 μέτρα εγκαταστήουν ΜΥ/Δ φράγματα εκμεταλλευόμενοι την κινητική ενέργεια να παράγουν ρεύμα. Στην γειτονική μας Αλβανία σε κάθε ποτάμι – χείμαρρο, στήνουν ΜΥ/Δ φράγματα και πολύ από το ρεύμα που παράγουν μας το πουλούν τους θερινούς μήνες με μεγάλη κατανάλωση.
Ας δουν λοιπόν οι διοικούντες με πιο μεγάλο ενδιαφέρων την δημιουργία μιας τέτοιας μονάδας, μιας και τα οφέλη προς την κοινωνία είναι μεγάλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου