Του Στεργιάδη Απόστολου
Δημοτικός Σύμβουλος
Δήμου Χαλκηδόνος
Τα τελευταία δύο χρόνια έχουμε ζήσει πρωτόγνωρα προβλήματα και αλλαγές στις συνθήκες διαβίωσης, κοινωνικοποίησης και εν γένει της καθημερινότητάς μας που στάθηκαν εμπόδιο στην ομαλή λειτουργία των πολιτιστικών συλλόγων και τροχοπέδη στην υλοποίηση του κοινωνικού τους έργου.
Κατά
κοινή ομολογία το βασικό και σπουδαιότερο κύτταρο της κοινωνίας μας είναι η
οικογένεια. Εκεί ο άνθρωπος μαθαίνει τις βασικές αρχές κοινωνικοποίησης που
είναι η αγάπη για τον συνάνθρωπο, η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα. Βιώνει τη
ζεστασιά της οικογένειας ως κύτταρο κοινωνικής ομάδας και διδάσκεται την χαρά
της ανιδιοτελούς προσφοράς .
Δεύτερο
κύτταρο της κοινωνίας είναι το σχολείο, όπου ο νέος άνθρωπος θα μάθει να
συναναστρέφεται με συνανθρώπους του διαφορετικούς από εκείνον, ξένους μεταξύ τους. Θα διδαχθεί τον
σεβασμό προς την διαφορετικότητα, την αξία της εκπαίδευσης, τη σημασία της συνεργασίας
και του εθελοντισμού. Το σχολείο οφείλει
να διαπαιδαγωγεί τον άνθρωπο σε συνάφεια με τις αξίες με τις οποίες εφοδιάστηκε
από την οικογένεια. Ο ρόλος των σχολείων πρέπει και είναι σε αρμονική συνέργεια
με την οικογένεια.
Η
αδυναμία λειτουργίας των σχολείων με δια ζώσης εκπαίδευση τα δύο τελευταία
χρόνια στέρησε από τους μαθητές και γενικά από την κοινωνία μέρος της
κοινωνικότητας, της συντροφικότητας, της ανταλλαγής ιδεών και
επιχειρηματολογίας πρόσωπο με πρόσωπο, αξίες που είναι αδύνατο να
αντικατασταθούν από την τηλεκπαίδευση και την ανταλλαγή απόψεων μπροστά στον
υπολογιστή ή στην οθόνη ενός κινητού.
Τρίτο
και εξίσου σημαντικό κύτταρο της κοινωνίας μας είναι οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι,
που επωμίζονται μεγάλο βάρος της ευθύνης της διάδοσης της παράδοσης, διδάσκουν
στους νέους τα ήθη και τα έθιμα του τόπου, την ιστορική μνήμη, τις αξίες της
συντροφικότητας, του εθελοντισμού, της
αλληλεγγύης, του αλτρουισμού και διατηρούν ζωντανές τις μνήμες όσων
έδωσαν το αίμα τους στο αέναο ποτάμι του ελληνισμού στα βάθη των αιώνων.
Οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι έχουν βαθύτατα κοινωνικό έργο!
Κάθε
μέλος τους οφείλει να συστρατεύεται με τις ιδέες, τον ρόλο, και τους σκοπούς
του εκάστοτε πολιτιστικού συλλόγου και να λειτουργεί κοινωνικά, συλλογικά, να
βοηθά στις ανάγκες της κοινωνίας ανιδιοτελώς, αποβάλλοντας από πάνω του κάθε σκέψη ατομικού οφέλους.
Η
κακή εικόνα διαιρεμένων συλλόγων όπου τα μέλη τους δεν έχουν κοινωνική επαφή
μεταξύ τους και δυσλειτουργούν είναι εις βάρος πρωτίστως του Ελληνισμού.
Διακόπτουν μια πορεία αιώνων για την μετάδοση της παράδοσης, των αξιών, των
ηθών και των εθίμων του τόπου μας.
Οι
έριδες, οι φαύλες αντιπαλότητες, ο φανατισμός, η μισαλλοδοξία, ο ρατσισμός,
είναι έννοιες ξένες στην Ελληνική παιδεία και όποτε διείσδυσαν στην κοινωνία
είχαν οδυνηρές συνέπειες.
Η τοπική αυτοδιοίκηση οφείλει και ΠΡΕΠΕΙ να σταθεί αρωγός στο κοινωνικό έργο των Πολιτιστικών Συλλόγων, να βοηθά έμπρακτα στο έργο τους, είτε με οικονομική, είτε με υλική βοήθεια, δαπανώντας ένα μεγάλο μέρος του προϋπολογισμού της, έτσι ώστε να διευκολύνει και να ενισχύει την εκπολιτιστική δράση των συλλόγων.
Δυστυχώς το πάγιο αίτημα των πολιτιστικών συλλόγων για αύξηση των δαπανών της τοπικής αυτοδιοίκησης για τον πολιτισμό δεν εισακούεται. Από την μία η οικονομική κρίση στην πατρίδα μας, από την άλλη η πανδημία οδήγησε την τοπική αυτοδιοίκηση στην περικοπή των δαπανών για τον πολιτισμό και στην οικονομική εγκατάλειψη των πολιτιστικών συλλόγων.
Οι
πολιτιστικοί σύλλογοι υπάρχουν, είναι εδώ αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας και
οφείλουν να υπηρετούν την παράδοση, τον πολιτισμό, την προστασία του
περιβάλλοντος, τις δημοκρατικές αξίες, τις αξίες του εθελοντισμού, τη διαφύλαξη
των ηθών και εθίμων του τόπου μας. Χαίρουν της εκτίμησης της κοινωνίας και
μπορούν να αποτελέσουν μια "σανίδα σωτηρίας" για τους πολίτες προσφέροντας
τους την επαφή με την τέχνη και τον πολιτισμό
και δίνοντας τους μια ευκαιρία επικοινωνίας, αλλά και μια διέξοδο από
την πίεση και τη βαρβαρότητα της σύγχρονης τεχνοκρατικής εποχής μας.
